Nagietek należy do roślin często uprawianych w ogrodach, głównie w celach ozdobnych. Charakteryzuje się soczyście żółto-pomarańczową barwą. Obecnie dodaje się je np. do sałatek czy do barwienia potraw. Niegdyś był popularnym ziołem w medycynie hinduskiej czy arabskiej. Dziś przypomnimy sobie, jakie niesie ze sobą właściwości prozdrowotne.
Nagietek ma w swoim składzie związki żywicowe, saponozydy trójterpenowe, alkohole trójterpenowe (m.in. arnidiol), flawonoidy, fitosterole, kwasy organiczne i sole mineralne (bardzo dużo magnezu). Należy jednak pamiętać, że do celów leczniczych nadaje się tylko odmiana o barwie pomarańczowej.
Nagietek sprawdzi się w dolegliwościach takich jak:
- stany zapalne jelit, żołądka, wątroby, dróg żółciowych i moczowych,
- pomocniczo po usunięciu nowotworu czy innych zabiegach chirurgicznych,
- trudno gojące się rany (przyspiesza ziarninowanie i naskórkowanie),
- stłuczenia,
- odmrożenia,
- oparzenia,
- zapaleniach jamy ustnej, gardła czy pochwy,
- pomocniczo w leczeniu rzęsistka pochwowego,
- w postępującym zaniku nabłonka pochwy.
Receptury:
- Stosujemy 0,2-0,4 g sproszkowanych kwiatów, które mieszamy z łyżką dżemu lub miodu. Spożywamy 2 razy dziennie między posiłkami. Stosujemy przy biegunkach jako środek przeciwzapalny, przeciwdrobnoustrojowy czy w dolegliwościach żołądkowych.
- ½ łyżki kwiatów zalewamy szklanką wody i gotujemy 3 min. Następnie przecedzić. Pić ¼ szklanki do 3 razy dziennie między posiłkami. Tak przygotowany nagietek może służyć również zewnętrznie jako płukanka. Do przemywania oczu i irygacji pochwy dodać taką samą ilość wody, ile mamy naparu.
Źródła:
A. Ożarowski, W. Jaroniewski, Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych Warszawa 1987.
Artykuł nie jest poradą lekarską. Zalecamy konsultację ze specjalistą.
